مطمئناً خیلی از ویلاگ نویسان در این موقع از سال درباره جام جهانی فوتبال مینویسند . به مسایل زیادی در اینباره میپردازند . در این روزگار که فاصله بین مردم به لطف تکنولوژی بسیار کم شده است ، با خبر شدن از وقایع کار زیاد دشواری نیست و به راحتی میتوان از اتفاقاتی که در نقاط مختلف دنیا می افتد با خبر شد . پوشش تلویزیونی این دوره از جام جهانی فوتبال در آفریقای جنوبی در 216 کشور انجام میشود و این تعداد کشور میتوانند بطور همزمان این مسابقات را از تلویزیون تماشا کنند . اما در بعضی از نقاط این امکان برای مردم وجود ندارد . این اولین باری است که جام جهانی در قاره آفریقا برگزار میگردد و همین مسئله در بهبود وضعیت معیشتی و اقتصادی مردم فقیر آفریقا بسیار مهم است ، اما در همین قاره و در کشور آفریقا ، در کشور سومالی و در قسمتهایی که در اختیار شبه نظامیان حزب الاسلام قرار دارد ، مردم حق دیدن این مسابقات را ندارند و در صورتی که دستگیر شوند حکم آنها اعدام و شلاق است . مگر این مردم هم مثل بقیه مردم دنیا انسان نیستند ؟ آیا نباید مردم حقوق اولیه خود را داشته باشند ؟ همین قضیه ولی به شکل دیگری در کره شمالی هم جریان دارد . در این کشور مردم فقط حق دیدن مسابقات تیم ملی کره شمالی را دارند . در یک کشور کوچک که به دو قسمت تقسیم شده است و نژاد آنها هم یکی است ، آیا باید این همه تفاوت در آزادی وجود داشته باشد ؟ تا به کی این همه دیکتتور که بویی از انسانیت نبرده اند در این دنیا حکمرانی خواهند کرد ؟ البته آنها از این میترسند که مبادا مردمانشان ببینند که در نقاط دیگر دنیا مردم چگونه زندگی میکنند و دلشان بخواهد که آنها هم آنگونه زندگی کنند ، اما فراموش کرده اند که حس به آزادی یک حس غریزی است و غریزه را نمیتوان کشت . بالاخره تمام دنیا روزی طعم آزادی را خواهد چشید و روزی فرا خواهد رسید که مردم دینا بدون مرز و خط کشی ، و بدون ترس واهمه بتوانند با هم دوستی کنند . درست است که علم در بعضی موارد علیه بشریت بوده است ولی روزی خواهد رسید که که جهل و تعصب جای خود را به علم و عقلانیت دهد ، چون علم و عقلانیت تنها تفاوت انسان با حیوان است و انسان برای رسیدن به انسانیت تلاش خواهد کرد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر