شاید وقتی دیگر

دوباره بحث یارانه ها داغ شده است و مرکز آمار ایران از طریق اینترنت شروع به جمع آوری اطلاعات اقتصادی خانواده ها نموده است . در اینکه اینکار کاملاً خوب و مفید است شکی نیست ، در اینکه یارانه ها نیز باید هدفمند شوند نیز شکی نیست ، در اینکه ساختارهای اقتصادی کشور نیز باید اصلاح شوند نیز شکی نیست ، اما بحث اینجاست که آیا با امکانات و قوانین فعلی اینکار واقعاً عملی است ؟ در حال حاضر دسترسی به سایت مرکز آمار ایران به سختی امکان پذیر است و دلیل این مسئله هم روشن . در کشور ما کاربر خانگی حق داشتن اینترنت با سرعت بیشتر از 128 کیلو بایت را ندارد ، در ضمن شرکتها سرویس دهنده نیز در کم فروشی کردن همین سرعت اندک نیز کم نمیگذارند و تقریباً تمامی اعداد یشنهادی این شرکتها بابت سرعت اینترنت فقط اسمی است و در عمل چیز دیگری است . با این سرعت کم و ترافیک بالا ، خوب معلوم است که چه اتفاقی می افتد . حال این سوال مطرح میشود که آیا واقعاً این سرعت برای کاربر خانگی کافی است ؟ آیا با این سرعت میتوانیم ضریب نفوذمان را در اینترنت افزایش دهیم ؟ آیا با این سرعت میتوانیم منتظر تحقق یافتن دولت الکترونیک باشیم ؟ آیا با این سرعت میتوانیم به تجارت الکترونیک بپردازیم ؟ تمام اینها در حالی است که هنوز اکثر مردم دسترسی به اینترنت ساده Dial Up را ندارند و یا به خاطر گرانی از آن استفاده نمیکنند ، آیا واقعاً باید اینترنت تا این اندازه گران باشد ؟ شاید باید منتظر ورود اینترنت چینی باشیم تا شاید ارزان تر برایمان تمام شود البته نباید فراموش کنیم که مطمئناً اینترنت چینی هم مثل بقیه کالاهای چینی بی کیفیت خواهد بود . بهتر نیست زمانی که دولت میخواهد همچنین کار بزرگی را با استفاده از اینترنت ( که فواید بسیاری همچون کم شدن بار ترافیک در خیابانها دارد ) انجام دهد ، اول زیر ساخت و قوانین اینترنتی را مورد بازنگری قرار دهد و یا اینکه راهکار دیگری را همچون استفاده از سایتهای سبکتر و یا سرویس دهنده های بهتری استفاده کند تا یک سایت اینچنین Down نشود ؟ تجارت الکترونیک و یا دولت الکترونیک تعاریف و استاندارد های مشخصی دارند ، بهتر نیست اول این استانداردها رعایت شوند و بعد از مردم خواست که از این طریق کار کنند ؟
ای کاش قبل از انجام کاری ، پله های اولیه آن کار را درست بنا کنیم .