باز هم داستانهای قدیمی

چند وقت پیش ، در میدان ولیعصر با مردی مسن برخورد داشتم که از من راهنمایی میخواست . از ظاهرش پیدا بود که وضعیت مالی مناسبی ندارد ، البته او از من کمک مالی نمیخواست بلکه اطلاعاتی راجع به یارانه ها از من پرسید . آن مرد مسن سواد نداشت و نمیدانست برای اینکه بتواند از یارانه ها استفاده کند ، میبایست که فرم اطلاعات خانوار را ارایه داده باشد  و فقط با اعتماد به تبلیغات تلویزیونی بانکها که در آن میگفتند که با افتتاح حساب در بانک مطبوعشان یارانه به آن حساب واریز خواهد شد ، رفته بود و حساب بانکی برای خودش باز کرده بود . در اینجا بود که یاد یک جمله از یکی از اساتید تبلیغات در آمریکا افتادم که گفته بود باید در تبلیغات اخلاقیات هم لحاظ شود و با تبلیغات نادرست مردم را گول نزنیم ، اما در کشور ما همیشه تبلیغات مردم را گول میزند یعنی ما اخلاقیات را در تبلیغاتمان رعایت نمیکنیم . نکته جالبتر اینجاست که ما قوانین بسیار سختگیرانه ای در زمینه تبلیغات در کشورمان داریم و وزارت ارشاد بعنوان مجری این قوانین برای صدور مجوز ، از مدیران مسیول شرکتهای تبلیغاتی امتحان میگیرد و پس از حصول از دانش آنها درباره این قوانین پروانه کار صادر میکند و صدا سیما نیز قوانین سختیگیرانه تر بر این قوانین نیز دارد که اجازه ساخت هرگونه تیزری را به شرکتها نمیدهد ، حال چرا باید با تمام این قوانین باز هم شاهد یک همچنین تبلیغاتی باشیم ؟ چرا بانکها که اکثراً دولتی هستند این قوانین را دور میزنند ؟ 

نکته دیگر که بیشتر از این مسیله ناراحتم کرد این بود که هدفمند کردن یارانه باید به قشر ضعیف و فقیر جامعه کمک کند ولی با این شیوه که هنوز هم اجرا نشده دیدم که فقرا به خاطر نداشتن دانش کافی از این طرح جا خواهند ماند و کسی باز هم به فکر آنها نخواهد بود و فشار ناشی از اجرای این طرح باز هم بر گرده فقرا سنگینی خواهد کرد . مسیولینی که می خواهند با اجرای این طرح عدالت را اجرا کنند آیا به این نکته فکر کرده بودند ؟ 

نوشتن این جملات برای من و خواندن آنها برای شما کاری ندارد و به احتمال قوی تمام ما حسابهای مان را هم برای دریافت یارانه هایمان همچون ثروت مندان جامعه معرفی کرده ایم اما آیا شده است که به پشت سرمان هم نگاهی بیندازیم ؟