روزهای روشن ، خداحافظ

با یک نگاه به تاریخ ایران از اغاز سکونت بشر در این سرزمین بزرگ ، همواره مردم برای ساختن سرزمینی بزرگ و قدرتمند ، آزاد و سرافراز ، در تکاپو بوده . از انقلاب مشروطه تا به حال مردمان این سرزمین که سردر سازمان ملل با شعر شاعری از این سرزمین مزین است ، منشور آزادی از این سرزمین به دنیا هدیه شده است اما همواره برای بدست اوردن آن مجبور به اهدای جان مردان زنان ، پیران و جوانان شده است ، آخر تا به کی ؟ تا به کی باید برای موهبتی که خداوند بزرگ به انسان ارزانی داده ما خون بدهیم . تا به کی باید برای آزادی که مردمان این سرزمین کهن آنرا به تمام دنیا یاد داده است جان دهیم . مگر ما چه گناهی مرتکب شده ایم که مستوجب اینهمه زجر و درد هستیم . تا به کی باید خاک این سرزمین با خون مردمانش آبیاری شود ؟
تا به کی ...... .