۱۳۹۰ آبان ۱۳, جمعه

خطر یا بی خطر



دیروز در اخبار راجع به طرح اسراییل برای حمله به تاسیسات هسته ای ایران شنیدم ، اگر فکر میکنید متعجب شدم باید بگویم که کاملاً در اشتباه هستید . اگر به گذشته نگاهی بیاندازید خواهید دید که جمهوری اسلامی و اسراییل روابط پیچیده ای با هم دارند و بقای هر کدام به بقای دیگریست . این نکته در زمانی که تشکیلات خود گردان درخواست خود را مبنی بر تشکیل کشور فلسطین به سازمان داد بیشتر به چشم می آید ، آنجایی که هر دو کشور برای حل این مسئله آنچنان پا فشاری میکردند که همه دنیا شاید فکر میکرد که ایران تنها کشوری خواهد بود که از این طرح با جدیت دفاع میکند ولی دیدید که در جبهه آمریکا و اسراییل قرار گرفت و همچون انها با کشوری به نام فلسطین مخالفت کردند و یا طرز برخورد هر دو کشور در قبال اتفاقات منطقه تقریباً به یک  نحو بوده است .
حال در چنین شرایطی که ایران با مشکلات داخلی به شدت دست به گریبان است و از درون در حال از بین رفتن است باید یک چنین مسئله ای مطرح شود . در حال حاضر تنها چیزی که میتواند جمهوری اسلامی را از این مشکلات رها کند یک همچنین جنگی است که همچون جنگ ایران و عراق تضمینی برای یک حکومت 30 ساله دیگر باشد تا در سایه این حکومت اسراییل هم بتواند بیشتر در فلسطین نفوذ کرده و شهرک سازی کند و دیگر چیزی به نام فلسطین باقی نماند . در این میان کشورهای دیگری همچون قطر ، ترکیه و عربستان نیز بی نسیب نیستند ، چون آنها نیز در کشورهای دیگر منطقه به دنبال منافع خود هستند و فراموش نکنیم که این کشورها قدرت امروزی خود را از صدقه سری انقلاب 57 ایران دارند و اگر فکر میکنید که اجازه خواهند داد که دوباره ایرانی قوی در منطقه به وجود آید باید ضرب المثل شتر و پنبه دانه را یادآور شوم . 
ایران امروز ما فقط و فقط به خاطر بی سوادی و بی دانشی مردم همین سرزمین به این روز افتاده است و تا زمانی که مردم بیدار نشوند و چشمانشان را باز نکنند و از تاریخ درس نگیرند و به هر خیانت کار و خیانت پیشه ای اطمینان کنند ، تا ابد همین آش است و همین کاسه .
خواندن مطلب زیر هم برای داشتن دانش بیشتر خالی از لطف نیست :

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر