طلایه دار سال نو ، حاجی فیروز

شاید فکر کنید که چرا یه همچنین اسمی رو برای این موضوع انتخاب کردم ! داستانش اینه که یکی از هموطن های عزیز این رو تو گوگل سرچ کرده بود و رسیده بود به وبلاگ من ، البته نکته قابل توجه اش اینه که IP این عزیز از فرانسه بوده حالا یا واقعاً بوده یا اینکه سیستم گزارشی وبلاگ من یول زده ، به هر حال آخر ساله و نزدیک عید ، من که حالم خوب نیست ، بقیه رو نمیدونم . کار اصلاً خوب نیست ، کلی بدهی هم دارم بدجوری 8 گرو 20 دیگه گرو 9 هم نیست . باز هم به هر حال برگردیم سر همون حاجی فیروز ، یه آدمی که سیاهه و شب عید با دالام دولوم بیاد و آواز میخونه ، افسانه اش رو درست نمیدونم زیاد هم مهم نیست چون افسانه است ، افسانه هم واسه بچه ها که میخوان بخوابن شیرین ، نه من چون بیدارم و درست هم نمیتونم بخوابم . قبلاً وقتی که بچه بودم ، تو خیابون حاجی فیروز که میومد هم خوب میخوند و خوب ضرب میزد و همه دورش جمع میشدن ، حاجی فیروز های امروزی یا خیلی بچه هستن یا اینکه معتادن و واسه پول دواشون حاجی فیروز میشن ، اونهایی هم که از سر ناچاری حاجی فیروز میشن اصلاً نمیدونن که دارن چیکار میکنن . کشوری که فرهنگش رو از دست بده ، همه چیزش رو از دست میده ما هم دیگه به ته دیگ رسیدیم و ته مونده فرهنگمون روهم داریم فراموش میکنیم و الباقی رو هم کشورهای همسایه که عمری زیر سایه ما زندگی کرده بودن به نام خودشون ثبت میکنن تا برای آیندگانشون فرهنگ سازی کنن .

حاجی فیروزم سالی یه روزم
حاجی فیروزم ماله نوروزم
حاجی فیروزم خسته و تنها
حاجی فیروزم سیاه و غمبار
حاجی فیروزم مال همسایه
عید نوروزم مال همسایه
حاجی فیروزم مال قدیمم
عمو نوروزم همون پاپا نوئلم

من شعر گفتن بلد نیستم ، هیچ وقت هم نمیخوام یاد بگیرم ، چون اگر معروف بشم در آینده یا عرب میشم یا ترک یا آلمانی یا فرانسوی یا ... دلم میخواد یه ایرانی گمنام باشم تا یه ایرانی که ندونه پدرش کجایی بوده